บทที่ 189 คนหน้าโหดในโหมดกลัวเมีย (50%)

“แม่จ๋า มากอดฟ้าใจ๋”

น้ำคำชวนเอ็นดูของคนที่ง่วงจนตาแทบปิดแต่ก็ยังอยากอ้อนแม่ ทำให้บูรณิมาหลุดยิ้มออกมา ก่อนจะเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนฟูกชิดเจ้าก้อนนุ่มฟูน่าฟัด แล้วล้มตัวลงนอน โดยมีอีกฝ่ายกอดหมับพร้อมกับพึมพำเบาๆ

“แม่จ๋า ห้ามปัยหนายน้า…”

“ค่ะลูก นอนนะคะ แม่จ๋าจะกอดหนูอยู่อย่างนี้ ไม่ไปไหน”

“สังยา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ